برای این ناچیز مجال کافی برای شنیدن همه سخنان رهبری فراهم نشد، اما با پیگیری بخش هایی از آن و نیز از نامگذاری سال 96 به سال «اقتصاد مقاومتی: تولید و اشتغال» دریافتم که دغدغه اصلی ایشان در این سال ها، گستردگی فقر، تبعیض، بیکاری، قاچاق کالا و … در جامعه است.
در این که بارِ اصلی این ضعف ها و آسیب ها بر عهده چه کسی و چه نهادهایی است، فعلاً سخنی ندارم گر چه به اندازه کافی از آن اطلاع دارم و به این نکته نیز تفطن دارم که برخی ظالمانه همه تقصیرها را به گردن دولت کنونی می اندازند، اما آن چه برایم مهم است، اذعان شخص اول مملکت و سکان دار نظام اسلامی به وجود و بلکه گستردگی این دست از آسیب هاست که هر کدام آنها برای نابودی یک ملت کافی است.
اهمیت این امر از آن جهت است که اگر ایشان در کنار یادکرد نکات مثبت و برکات پس از انقلاب، اشاره یا تصریحی نسبت به وجود کاستی ها نداشتند، چگونه خیراندیشان و صاحبان اندیشه ثاقب مجال و اجازه می یافتند تا از ضعف و کاستی سخنی بر زبان جاری کنند؟!
رهبری را به خاطر صراحت و صداقت در بازگویی کاستی ها باید ستود و همان گونه که در خطابه ایشان در کنار مضجع نورانی ثامن الحجج (ع) به آشکاری بازتاب یافت، باید از همه مدیران خُرد و کلان جامعه؛ از همه نیروهای نظامی و انتظامی؛ از همه نخبگان و در کنار آنان از همه آحاد جامعه خواست تا اگر به وطن خود؛ ایران دل بسته اند و به رشد و تعالی کشور خود که در رقابت شکننده منطقه و جهان رو به کاستی زیاده از حد گذاشته، اهتمام می ورزند، به این نصایح خیرخواهانه با جان و دل گوش فرادارند؛
شاید فرح و فرجی در همه امور رخ نماید.
شاید سال 1396 پایان دردها و درددل ها باشد!
دوم فروردین 1396
@dr_alinasiri
www.maref.ir
https://t.me/joinchat/AAAAAECj_lzpfHKBGLrQWA