گفتاری در باره خبر گورخواب ها

در مورد خبر گورخواب ها چند نکته به نظر این ناچیز رسید:

هر از چند گاهی خبرهایی از این دست که تصویری از فقر و فلاکت شماری قابل توجه از هموطنان در گوشه و کنار کشور ارایه می کند، به گوش می رسد؛ چنان که چندی قبل تعدادی از نمایندگان مجلس مشاهدات تلخ و دردناک خود از یک شب از یکی از محلات تهران را رسانه ای کردند و چه گزارش تلخ و گزنده ای!
گر چه فقر به کشور ما اختصاص ندارد، اما نباید با خیالی آرام و آسوده از کنار آن عبور کنیم و به خود این جمله را تلقین نماییم که فقر امری طبیعی و لابد همگانی است و چاره ای از آن نیست!

یکی از بزرگترین شعار انقلاب مبارزه با فقر و برچیدن حلبی آباد ها از گوشه و کنار کشور و جلوگیری از پدیده رانت و طبقاتی شدن جامعه بوده است. آیا آن روزگار که انقلابیون این دست از آسیب ها بر سر پهلوی می کوبیدند، نمی دانستند که فقر در جهان نیز هست و گریزی از آن نیست؟!

باری، اگر قرار است عنوان «اسلامی» بودن را برای حکومت بکار گیریم، باید به لوازم آن تن دهیم و از سیره اهل بیت (ع) درس بگیریم که کوچکترین آسیب و کژی در جامعه وجود آنان را توفانی می کرد و سرشک اشک بر چشمان آنان جاری می ساخت.

خوب است دولتمردان و همه مدیران خُرد و کلان جامعه از خود بپرسند که کجای سیاست ها و برنامه های داخلی و خارجی آنان دچار خبط و خطا بوده که نتوانستند فقر و فلاکت را از چهره جامعه شستشو دهند؟!

آنان باید به این نکته توجه کنند که امروز هر گونه اهمال و قصور و نه تقصیر و کوتاهی آشکار تا چه رسد به دست اندازی به اموال مردم نه تنها اعتقاد آنان را به نظام اسلامی که با خون هزاران شهید برپا شده، برباد می دهد، بلکه ریشه باورها به دین و ارزش های اسلامی را می خشکاند.

چه کسی می تواند انکار کند که این دست از آسیب های اجتماعی ارتباطی به این دولت و آن دولت ندارد و آسیبی است که سالیانی است جامعه را مصیبت زده کرده است! کدام انقلابی منصفی است که تلاش های انجام گرفته در این سال ها برای مبارزه با فقر را نادیده انگارد؟!

کدام آشنای به عالَم نه چندان پاک سیاست است که نداند کم نیستند کسانی که با انتشار این دست از اخبار به جای خون دل خوردن، در دل از تضعیف دولت احساس شادمانی می کنند!

چه کسی است که نداند گاه بیگانه ای نامهربان با انعکاس اخباری از این دست به دنبال اهداف نامبارک خود است!

اما همه اینها سبب نمی شود که به خطاهای موجود اعتراف و اذعان نکنیم و از این دست از اخبار شرمسار نباشیم.

خدایا! برکات زمینی و آسمانی را بر ما فروباران و جامعه ما را به چنان مدینه فاضله ای برسان که مایه مباهات مومنان گردد و از این رهگذر دین و دنیای آنان آباد و آبادتر شود!

گفتار خود را به نامه ای معروف، درس آموز و تکان دهنده از حضرت امیر (ع) ختم می کنم که در آن تاکید فرمود: «بالاترین خیانت، خیانت به امت است»:

26 و من عهد له ع إلى بعض عماله و قد بعثه على الصدقة

[آمُرُهُ‏] أَمَرَهُ بِتَقْوَى اللَّهِ فِي سَرَائِرِ أَمْرِهِ وَ خَفِيَّاتِ عَمَلِهِ حَيْثُ لَا [شَاهِدَ] شَهِيدَ غَيْرُهُ وَ لَا وَكِيلَ دُونَهُ وَ [آمُرُهُ‏] أَمَرَهُ أَلَّا يَعْمَلَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْ طَاعَةِ اللَّهِ فِيمَا ظَهَرَ فَيُخَالِفَ إِلَى غَيْرِهِ فِيمَا أَسَرَّ وَ مَنْ لَمْ يَخْتَلِفْ سِرُّهُ وَ عَلَانِيَتُهُ وَ فِعْلُهُ وَ مَقَالَتُهُ فَقَدْ أَدَّى الْأَمَانَةَ وَ أَخْلَصَ الْعِبَادَةَ وَ [آمُرُهُ‏] أَمَرَهُ أَلَّا يَجْبَهَهُمْ وَ لَا يَعْضَهَهُمْ وَ لَا يَرْغَبَ عَنْهُمْ تَفَضُّلًا بِالْإِمَارَةِ عَلَيْهِمْ فَإِنَّهُمُ الْإِخْوَانُ فِي الدِّينِ وَ الْأَعْوَانُ عَلَى اسْتِخْرَاجِ الْحُقُوقِ وَ إِنَّ لَكَ فِي هَذِهِ الصَّدَقَةِ نَصِيباً مَفْرُوضاً وَ حَقّاً مَعْلُوماً شُرَكَاءَ أَهْلَ مَسْكَنَةٍ وَ ضُعَفَاءَ ذَوِي فَاقَةٍ وَ إِنَّا مُوَفُّوكَ حَقَّكَ فَوَفِّهِمْ حُقُوقَهُمْ وَ إِلَّا تَفْعَلْ فَإِنَّكَ مِنْ أَكْثَرِ النَّاسِ خُصُوماً يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ بُؤْسَى لِمَنْ خَصْمُهُ عِنْدَ اللَّهِ الْفُقَرَاءُ وَ الْمَسَاكِينُ وَ السَّائِلُونَ وَ الْمَدْفُوعُونَ وَ الْغَارِمُونَ وَ ابْنُ السَّبِيلِ وَ مَنِ اسْتَهَانَ بِالْأَمَانَةِ وَ رَتَعَ فِي الْخِيَانَةِ وَ لَمْ يُنَزِّهْ نَفْسَهُ وَ دِينَهُ عَنْهَا فَقَدْ أَحَلَّ بِنَفْسِهِ الذُّلَّ وَ الْخِزْيَ فِي الدُّنْيَا وَ هُوَ فِي الْآخِرَةِ أَذَلُّ وَ أَخْزَى وَ إِنَّ أَعْظَمَ الْخِيَانَةِ خِيَانَةُ الْأُمَّةِ وَ أَفْظَعَ الْغِشِّ غِشُّ الْأَئِمَّةِ وَ السَّلَامُ‏

علی نصیری

8/10/95

@Maref_ir