نشانه های پذیرش روزه - استاد نصیری گیلانی

روزهای پایانی ماه مبارک رمضان است؛

همان روزهایی که امام سجاد (ع) در وداع با آن این چنین سوز و گداز دارد:

«السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الأَوْقَاتِ ، ويَا خَيْرَ شَهْرٍ فِي الأَيَّامِ والسَّاعَاتِ . ( 25 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِيه الآمَالُ ، ونُشِرَتْ فِيه الأَعْمَالُ . ( 26 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ قَرِينٍ جَلَّ قَدْرُه مَوْجُوداً ، وأَفْجَعَ فَقْدُه مَفْقُوداً ، ومَرْجُوٍّ آلَمَ فِرَاقُه . ( 27 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ أَلِيفٍ آنَسَ مُقْبِلًا فَسَرَّ ، وأَوْحَشَ مُنْقَضِياً فَمَضَّ ( 28 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مُجَاوِرٍ رَقَّتْ فِيه الْقُلُوبُ ، وقَلَّتْ فِيه الذُّنُوبُ . ( 29 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ عَلَى الشَّيْطَانِ ، وصَاحِبٍ سَهَّلَ سُبُلَ الإِحْسَانِ ( 30 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا أَكْثَرَ عُتَقَاءَ اللَّه فِيكَ ، ومَا أَسْعَدَ مَنْ رَعَى حُرْمَتَكَ بِكَ ! ( 31 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَمْحَاكَ لِلذُّنُوبِ ، وأَسْتَرَكَ لأَنْوَاعِ الْعُيُوبِ ! ( 32 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَطْوَلَكَ عَلَى الْمُجْرِمِينَ ، وأَهْيَبَكَ فِي صُدُورِ الْمُؤْمِنِينَ ! ( 33 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ لَا تُنَافِسُه الأَيَّامُ ( 34 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ ( 35 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ كَرِيه الْمُصَاحَبَةِ ، ولَا ذَمِيمِ الْمُلَابَسَةِ ( 36 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمَا وَفَدْتَ عَلَيْنَا بِالْبَرَكَاتِ ، وغَسَلْتَ عَنَّا دَنَسَ الْخَطِيئَاتِ ( 37 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ مُوَدَّعٍ بَرَماً ولَا مَتْرُوكٍ صِيَامُه سَأَماً . ( 38 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِه ، ومَحْزُونٍ عَلَيْه قَبْلَ فَوْتِه . ( 39 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِكَ عَنَّا ، وكَمْ مِنْ خَيْرٍ أُفِيضَ بِكَ عَلَيْنَا ( 40 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ وعَلَى لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ( 41 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَحْرَصَنَا بِالأَمْسِ عَلَيْكَ ، وأَشَدَّ شَوْقَنَا غَداً إِلَيْكَ . ( 42 ) السَّلَامُ عَلَيْكَ وعَلَى فَضْلِكَ الَّذِي حُرِمْنَاه ، وعَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَكَاتِكَ سُلِبْنَاه .» (در دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه)

ماه مبارک دو تاثیر حتمی در پی دارد:

یک؛ جسم را شسته و رفته می کند: «صوموا تصحوا»

دو؛ جان را زلال کرده و شستشو می دهد: «لعلکم تتقون»

اگر در پایان ماه دیدیم که تغییری در جسم ایجاد نشد، حداقل یکی از دلایل آن پرخوری ها در هنگام سحر و افطار است.

و اگر حس کردیم که در پایان ماه تغییری در خلق و خوی ما پدید نیامده و به حس و حالِ عبادت ما افزوده نشده و نوری در سراپرده جان ما پرتو افکن نشده است، شک نکنیم که دامن آلودیم و در پی آن غبار گناه نگذاشت تا برکات روزه نمودار گردد.

به قول باباطاهر اگر یک شب با خیال یارِگل وش به خواب رویم، سحر از بستر ما بوی گل می آید:

چو شو گیرم خیالش را در آغوش سحر از بسترم بوی گل آیو

چگونه ممکن است به جای یک شب، یک ماه و به جای خیال یار زیباوش، خود را او در آغوش گیریم و بویی از گل و عطر بهاری از بستر جان و نهاد ما تراوش نکند؟!

مولوی چه خوش سرود:

ور نه موش دزد در انبان ماست گندم اعمال چل ساله کجاست؟

باید اول دفع شرّ موش کرد بعد از آن در جمع گندم کوش کرد

باری، تا موش گناه و لغزش در انبان ما باشد، هر میزان گندمی که اندوخته باشیم، حتی اگر آن گندم ها سراسر خوشه های نورانی و بیشمار رمضانی باشد، باز برباد خواهد رفت!

چاره کار چیست:

نسبت به گذشته؛

این جمله از دعای جوشن کبیر را زمزمه کنیم: یا جابر العظم الکسیر

یعنی ای خدایی که استخوان های شکسته را تو به هم بند می آوری و چین و شکن آن را تدارک می نمایی! حال که روزه های ما بسان سایر کارهای به ظاهر دینی و خدایی، پر از چین و شکن است، تو کاستی های آن را جبران کن و تو به بزرگواری خود مهر خیبوبت و خسارت بر کالای اعمال یک ماهه ما نزن!

نسبت به آینده؛

به خاطر داشته باشیم با رفتن رمضان، رمضان تمام نشده و میدان جنگ و جهاد با نفس پایان نیافته است؛ باید همه وقت روزه صلاح و سداد گرفت و همه وقت اهل تعبد و تهجد بود و همه وقت اهل دعا و نماز بود و همه وقت اهل تلاوت قرآن بود و …

خوشا آنان که الله یارشان بی بحمد و قل هو الله کارشان بی

خوشا آنان که دایم در نمازند بهشت جاودان بازارشان بی

بیست و هفتم ماه مبارک 1441

اول خرداد 1399

https://eitaa.com/alinasirigilani