به رغم اشتغالات زیاد گاه مجالی فراهم می شود تا به فضاهای مجازی سرکی بکشم!
حجم گسترده مطالب و کثرت کامنت ها شگفت آور است.
مطالبی در زمینه مسایل اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، مذهبی، عرفانی، اخلاقی و …
خواندن کامنت ها یا همان اظهار نظر افراد در کنار کلیپ ها، یاداشت ها و … گر چه گاه مجال زیادی می طلبد، اما از باب «مشت نمونه خروار» میزان سواد، آگاهی، دین مداری، اخلاق و منش و فرهنگ اجتماعی مردم را بازگو می کند.
از خطاهای آشکار ادبی و غلط های مکرر املایی می توان فهمید که چقدر سواد پایین است.
از ادبیات رکیک و فحاشی ها می توان دریافت که چه میزان با افت اخلاق مواجهیم.
از فریاد و اعتراض به نابسامانی های مدیریتی و اقتصادی می توان کشف کرد که تا چه میزان دل مردم از اوضاع و احوال چرکین است.
از جولان دادن ستاره های (شما بفرمایید بی ستاره های واقعی) و به اصطلاح امروزی ها سلبریتی ها می توان دریافت که چقدر ظواهر دلفریبای دنیا مردم را به خود مشغول کرده است.
از تبلیغات ریز و درشت کالاها و زیورها می توان فهمید پول و مال و منال چقدر دل مشغولی ها را تشکیل داده است.
و …
حقیقتا دنیای مجازی با همه آفت ها و آسیب ها چقدر می تواند نگاه های جامعه شناختی را سامان دهد و درون مایه حقیقی یک جامعه را آشکار سازد!
کی و کجا می شد و می توانستیم تا این حد از گفت و شنود درونی افراد مطلع شویم؟!
چه زمانی تا این اندازه میسر بود که مثلا بدانیم مردم عشق و نفرت خود را کجا و در باره چه موضوعات و مسایلی آشکار می سازند؟!
کاری به نوع نگاه ها و تحلیل ها ندارم، اما بر این باورم که اگر در عرصه دین و دین داری دغدغه ای داریم و دل ما به هدایت و تربیت مردم می تپد، چاره ای جز این نداریم که در کنار حضور در میان مردم و همنوایی با فضای حقیقی در کوچه و خیابان، از فضای مجازی غفلت نکنیم و چشم و گوش خود را از آن چه در پیرامون ما می گذرد، بسته نگاه نداریم.
این که برخی از بزرگواران همچون مبلغ موفق دین و چهره آشنای همه؛ یعنی استاد قرائتی می فرماید: سی چهل سال است که من روزنامه نمی خوانم یا تلویزیون نگاه نمی کنم، سخن مقبولی به نظر نمی رسد.
مگر می شود بدون شناخت دنیای کنونی و هزار و یک پیچ و خم آن و شناخت حال و هوای مخاطبان، از عهده تبلیغ به روز و تاثیرگذار دین برآمد؟!
مگر امام صادق (ع) نفرمود:
العالم بزمانه لاتهجم علیه اللوابس.
البته خود بارها به دوستان به ویژه طلاب جوان که در آغاز تحصیل قرار دارند، تذکر داده ام که فعلا همت شما بیش از هر چیز دیگر باید درس خواندن باشد تا درخت تان بار دانش بگیرد که به قول ناصر خسرو:
درخت تو گر بار دانش بگیرد
به زیر آوری چرخ نیلوفری را
اما برای فرهیختگان و اندیش وران دردمند قضیه از هر جهت متفاوت و بار آنان بسی سنگین است.
باری، شناخت حال و هوای زمانه و درد و شوق ابنای عصر کار لازم و البته دشواری است که ضرورت آن قابل انکار نیست
و از آن دشوارتر توفیق هدایت و تربیت در این بازار پرآشوب بی تقوایی ها و ناپاکی ها است که گمان ندارم جز به مدد ویژه الهی میسر گردد.
سحر پنجم مرداد ۱۳۹۸
alinasiriguilani@