یک نفت فروش آغاسی شد؛ او نفت را روی گاری دستی در کوچه و خیابان اهواز به درب خانه ها می رساند و به نعمت نفت فروش معروف شد.
همو که آوازه خوان مراکز فسق و فحشاء بود و از روی ندانم کاری میلیون ها جوان در دوران پهلوی و پس از آن از آهنگ ها و فیلم های مجالس لهو و لعب او، برای گناه و الواطی خط گرفتند و بار همه گناهان برای او نگاشته شد.
یک نفت فروش دیگر شیخ حسین زاهد شد؛ استاد آیت الله مجتهدی و صدها عالم دیگر.
استاد مرحوم آیت الله مجتهدی در حالی که در تهران نفت فروشی می‌کرد، در چهل سالگی وارد حوزه شد. میگویند یکی از روزها که با چرخ نفت فروشی، گذارش به کنار مسجد جامع تهران افتاده بود، دقایقی در پای درس سید علی مفسر؛ صاحب تفسیر مُقتَنَیات الدُّرَر نشست و در آن مجلس یکباره جرقهای الهی در جانش درخشید و تصمیم گرفت تا به فراگیری علوم دینی روی آورد. ابتدا به مدت یکسال و نیم در مشهد و بعد چند سالی در تهران به طلب علم و فضیلت پرداخت و توانست دروس حوزه را تا کتاب مغنی دنبال کند.
او پس از آن فقط ادبیات را تا کتاب مغنی تدریس می‌کرد و در عین حال در سایه زهد و تقوای ستودنی به مرتبه‌ای از تاثیرگذاری در مردم رسید که توفیق هدایت بسیاری را یافت.
بنا به نقل آیت الله مجتهدی تهرانی، مرحوم زاهد در لحظات آخر عمر خود فرمود: من پنج هزار نفر را تربیت کردم و از اطرافیان خود خواست تا او را بلند کنند و وقتی ایشان را بلند کردند، فرمود: «السلام علیک یا اباعبدالله» و در همان لحظه جان به جانآفرین تسلیم کرد.
چه رمز و رازی است که یک نفت فروش می شود؛ آغاسی
و دیگری می شود شیخ حسین زاهد؟!
میان ماه من تا ماه گردون
تفاوت از زمین تا آسمان است!
*این غزل حافظ درس آموز است:
از سر کوی تو هر کو به ملالت برود
نرود کارش و آخر به خجالت برود
کاروانی که بود بدرقه‌اش حفظ خدا
به تجمل بنشیند به جلالت برود
سالک از نور هدایت ببرد راه به دوست
که به جایی نرسد گر به ضلالت برود
کام خود آخر عمر از می و معشوق بگیر
حیف اوقات که یک سر به بطالت برود
ای دلیل دل گمگشته خدا را مددی
که غریب ار نبرد ره به دلالت برود
حکم مستوری و مستی همه بر خاتمت است
کس ندانست که آخر به چه حالت برود
حافظ از چشمه حکمت به کف آور جامی
بو که از لوح دلت نقش جهالت برود
خدایا! تو را به همه آنان که دوستشان داری؛ نیک فرجامی را برای ما رقم زن!
dr_alinasiri@