#ماه_ذو_الحجه_ماه_امامت_و_ولایت
در دهه اول ماه ذوالحجه خواندن دو رکعت نماز استحباب دارد که در رکعت دوم آنها پس از حمد این آیه خوانده می شود:
وَوَاعَدْنَا مُوسَىٰ ثَلَاثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ۚ وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ
[سوره اﻷعراف 142]
باید پرسید چرا؟
این آیه حاوی سه پیام اساسی است:
۱. پیامبران به عنوان پیام رسانان الهی با خدای خود سر و سری و خلوتی دارند که گاه چهل روز و گاه بیشتر به طول می انجامد و گاه باید با ترک دنیا به ملاقات حق بروند.
۲.در زمان غیبت پیامبران باید کسانی به عنوان وصی آنان مسؤلیت هدایت امت و اداره جامعه را بر عهده داشته باشند که اگر امتی بدون پیشوا رها شوند، به هزاران آفت و آسیب دچار خواهند شد؛ چنان که بنی اسراؤیل به خاطر تاخیر ده روزه موسی به گوساله پرستی روی آوردند.
۳. هدف اساسی پیامبران و اوصیای آنان در بعد اجتماعی اصلاح جامعه و مقابله با فساد و تباهی است: اصلح و لاتتبع سبیل المفسدین.
یعنی جامعه بدون نبی یا وصی نه تنها از صلاح و سداد فاصله می گیرد، بلکه به تباهی درخواهد غلتید.
تمام حرف و سخن شیعه در باره ضرورت وجود امام و حجت الهی و وصی پیامبر اکرم (ص) همین نکته است که خداوند امتی را بدون نبی یا وصی رها نمی کند زیرا از سرشت تباهی خواهی بشر به خوبی آگاه است.
اگر امت موسی به رغم حضور هارون به عنوان وصی در ورطه شرک درافتادند، چگونه می توان پذیرفت خداوند امت اسلامی را با فرض گذار ده ها قرن پس از حضور پیامبر، رها کرده باشد؟!
آیا تباهی خواهی تنها منحصر به امم گذشته است؟!
شاید تحقق روز غدیر در اواسط ماه ذوالحجه پیام آور این نکته است که اگر این ماه، ماه تعیین هارون به عنوان جایگاه وصایت و ولایت است، هم چنین در این ماه وصایت و ولایت حضرت امیر ظهور و بروز یافت و بر مردم آشکار شد.
جالب آن که در روایت معروف نبوی از حضرت امیر با عنوان هارون این امت یاد شده است:
انت منی بمتزله هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی.
از این رو توصیه به چنین نمازی در آغاز ماه ذوالحجه تاکیدی است بر ضرورت توجه امت اسلامی به جایگاه امامت و وصایت.
dr_alinasiri@
www.maref.ir
https://t.me/joinchat/AAAAAEHY4kka_o03mgnGIA
https://t.me/dr_alinasiri