پیام دکتر نصیری گیلانی محقق و دانشمند برجسته علوم قرآنی به مناسبت جشنواره قرآن و عترت؛
قرآنی اندیشیدن و قرآنی زیستن تضمین کننده سعادت واقعی فردی و اجتماعی است
حجت الاسلام و المسلمین دکتر نصیری گیلانی محقق و دانشمند برجسته علوم قرآنی برای شرکت کنندگان بیست و سومین جشنواره قرآن و عترت پیامی فرستاد.
به گزارش مفدا گیلان، حجت الاسلام و المسلمین دکتر نصیری گیلانی محقق و دانشمند برجسته علوم قرآنی خطاب به شرکت کنندگان بیست و سومین جشنواره قرآن وعترت پیامی را فرستادند که مشروح آن را در ذیل می خوانید.
بسم الله الرحمن الرحیم
قال رسول الله (ص): اشراف امتی حملة القرآن و اصحاب اللیل؛ اشراف امت من حاملان قرآن و شب زنده داران اند.»
سلام بر همه شهیدانی که با جان فشانی خود از قرآن سنگربانی کردند و امنیت و آرامش لازم برای آشنایی ما با این کتاب بی بدیل آسمانی را فراهم آوردند.
سلام بر همه قرآنیان و مفسرانی که ما را با معارف نورانی این مائده بی نظیر الهی آشنا ساختند.
اینک که به یُمن انقلاب اسلامی رشحات دل نواز قرآن و برکات نورانی عترت محیط های دانشگاهی ما به ویژه در حوزه طب، بهداشت و درمان را معطر ساخته و دانشگاهیان ما با دو یادگار گرانسنگ رسول اکرم (ص)؛ یعنی قرآن و عترت بیش از هر زمان دیگر آشنایی پیدا کرده اند و هر سال به همت مدیرانی پر تلاش در قالب جشنواره ملی گرد هم آمده و محفل خود را با چراغ قرآن نورانی می سازند، جای بسی شکر و سپاس دارد.
خدای را بر این همه نعمت و امتنان باید سپاس گفت و دست مدیران و دست اندرکارانی که خالصانه می کوشند زمینه آگاهی بیشتر با این مأدبه و مائده الهی را فراهم آورند، باید فشرد.
عزیزان قرآن آشنا و قرآن دوست!
بدون تردید پیامبر اکرم (ص) را باید عصاره و خلاصه همه پیامبران از صدر تا ساقه عالم دانست؛ چنان که آخرین گفتار ایشان در حجة الوداع را باید خلاصه همه رسالت پیامبر اسلام انگاشت. اگر در آخرین گفتار نبوی از قرآن و عترت به عنوان دو یادگار گرانبها نام برده شده، معنای آن این است که این دو در کنار هم خلاصه همه رسالت پیامبران و عصاره رسالت پیامبر اکرم را تشکیل می دهند.
درنگرید که آن حضرت چرا در آن خطبه جاودانه از قرآن به عنوان نخستین و در کنار آن از عترت به عنوان دومین یادگار خود نام برده است؟
راز این امر در آن است که سعادت دنیوی و اخروی در حیات فردی و اجتماعی آدمیان در گروی عمل به قرآن و گوش سپاری به رهنمون اهل بیت (ع) به عنوان مفسران آن است.
قرآن خود بارها بر این نکته تاکید کرده که اگر کسی به دنبال زندگی جاویدان، حیات طیب و پاک، هدایت قویم و استوار و عزت و اقتدار است، باید به این ریسمان الهی چنگ زند.
برای تحقق چنین آرمانی باید بیشتر از هر زمان دیگر و پیشتر از هر چیز دیگر با این کتاب آسمانی آشنایی و آشتی پیدا کرد.
پیداست مراحلی همچون تلاوت و قرائت، تجوید و زیبا خوانی و آشنایی با گوشه هایی از مفاهیم و مدالیل قرآن گام های آغازین در این زمینه به شمار می آیند.
آن چه که ما را به حقیقت با این کتاب آسمانی پیوند می زند و سعادت واقعی فردی و اجتماعی را تضمین می کند، قرآنی اندیشیدن و قرآنی زیستن است.
باید باور کنیم که هنوز حکایت ما به رغم همه دل دادگی ها به قرآن، حکایت آن غلامی است که نامه ارباب خود را با تجلیل و تبجیل فراوان در طاقچه ای گذاشته و هر روز آن را به چشم و چهره خود می کشد؛ بی آن که دریابد که در آن نامه آزادی او اعلام شده و او باید بیش از هر کاری دیگر آن نامه را بگشاید.
عزیزان و برادران و خواهران ایمانی!
محفل گرم و قرآنی شما همینک در منطقه ای برگزار می شود که در دامن خود عالم و عارفی نامدار همچون مرحوم آیت الله بهجت (ره) پرورانده که در روزگار ما جهانی را به نور وجود خود نورافشانی کرده و برگ افتخاری ماندگار برای شیعه به ثبت رسانده است.
باید از خود بپرسیم که چگونه این انسان الهی و عارف ربانی عالی ترین مراتب قله رفیع انسانی را طی کرده و این چنین در تارک تاریخ جاودانه شده است؟ آیا جز آن بوده و هست که قرآن در اندیشه و منش او تجسد یافته بود؟!
عزیزان و سروران معزز!
بیاییم دعوت هدایت بخش قرآن را با گوش جان نیوشیده و به رهنمون های آن با تمام وجود جامه عمل بپوشانیم.
بیاییم اهل عبادت شب باشیم؛ اهل دعا و سحر خیزی شویم و تلاوت دل نواز قرآن در دل شب ها را تجربه کنیم!
بیاییم تلاوت بخشی از آیات قرآن در کنار توجه به مفاهیم آیات را در برنامه روزانه خود بگنجانیم!
بیاییم خانه، زندگی، همسر و فرزندان خود را با عطر قرآن معطر سازیم و فرهنگ قرآنی را بر زندگی خود سایه گستر کنیم!
بیاییم بنا به دعوت قرآن دل های خود را از محبت و مرحمت نسبت به هم آکنده سازیم و چشم خود را از دیدن عیب های یکدیگر فروپوشیم و زبان خود را از بدگویی هم فرو بندیم!
بیاییم آن چنان که شایسته است برای فراگیری دانش همت گماریم و آن چنان که بایسته است از بذل دانش به دیگران دریغ نکنیم!
بیاییم خود را وقف خدمت به مردم کنیم و به جای اندیشیدن به نام و نان، رضایت الهی را مدار امور خود قرار دهیم!
بیاییم آن چنان که قرآن ما را به عزت فراخوانده است، عزم خود را برای آبادانی ایران عزیز و رساندن آن به سرمنزل سرافرازی جزم کنیم و چین و شکن فقر و فاقه را از سرزمین خود بزداییم!