بر این اساس تاویل در زمینه تعبیر خواب که در سوره یوسف آمده است و تاویل کارهای شگفت خضر که از زبان او برای موسی تبیین شد و نیز تاویل متشابهات که در سوره آل عمران آمده و سایر موارد همه به معنای ارجاع به اصل و حقیقت بکار رفته اند . به عنوان مثال معبّر با تاویل خواب در حقیقت خواب شخص را به معنای اصلی آن ارجاع می دهد و مفسر با تاویل آیات متشابه آنها را به محکمات ارجاع می دهد . دلیل اساسی این مدعا امکان سریان معنای لغوی در تمام موارد کارکرد واژه تاویل در قرآن و ضرورت وجود دلیل خاص برای اثبات وجود حقیقت شرعیه برای این واژه است . بر این دیدگاه از سوی اعضای حلقه نقدهایی وارد شد :
1. آن چه در معنای لغوی تاویل آمده صرف ارجاع است ، اما قید اصل در مفهوم لغوی آن ذکر نشده است . بنا بر این ، تاویل را در لغت باید صرفاً ارجاع دانست ، نه ارجاع به اصل .
2. با توجه به کارکرد مختلف تاویل در آیات قرآن که تعبیر خواب ، توجیه متشابهات گفتاری و کرداری و مواردی دیگر را در بر می گیرد ، نمی توان همه این کارکردها را با مفهوم لغوی اشراب کرد و از این جهت ناگزیر به پذیرش وجود معنا و اصطلاح خاص قرآنی در باره واژه تاویل خواهیم بود .
در پایان جلسه مقرر شد آقای قدسی در جلسه آتی که ان شاء الله در سال 89 تشکیل خواهد شد ، ضمن تبیین کارکرد معنایی تاویل در روایات ، اشکالات طرح شده را پاسخ دهد .