#فلسفه_آفرینش_چگونه_با_جاودانگی_در_عذاب_سازگار_است؟
بنام خدای سبحان وحکیم.
باعرض سلام؛
آیاهدف خدای عزیز ازخلقت انسا ن خوشبخت کردن همه ی انسانها نبودوایا میشودخدای عزیز منطبق به صفت عزیزیش که شکست ناپذیراست درپروژه انسان سازی شکست بخورد وایا او بی برنامه انسان راافرید؟
دکترین این حرف چه هست که عده ای باید تاابد درجهنم بماننند ایا خالدون معادل لغت فارسی همین است یافارسی همه ی معنی لغات عربی رانداردایاخدای حکیم روزازل العیاذبالله نمی دانست اگر به عدهای قدرت واختیاربدهد خودرابه هلاکت می رسانند باوجوداین باز به انها قدرت واختیار داد تا جنایت کنندوخوشبختی خود رااز دست بدهند هیچ عقل سلیمی این کار را میکند ایاجهنم فقط جهت پاکسازی انسانها هرچقدر هم گناه کرده باشند نیست؟
آیاخدای سبحان نسبت به انسانها نسبت پزشک به بیمار نیست خدای سبحان لطف بی نهایت است وقهر وغضب او از نهایت لطف اوست وجهنم هم ازنهایت لطف او سرچشمه میگیرد وتجلی میابد اینطور نیست؟
لطفا جواب بفرمایید
سپاسگزارم العبد ابراهیمی
علیکم السلام
پاسخ شما در آیات ذیل آمده است:
وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ؛ و اگر پروردگار تو خواسته بود ، همهء مردم را يك امت كرده بود ، ولى همواره گونه‌گون خواهند بود. مگر آنهايى كه پروردگارت بر آنها رحمت آورده و آنها را براى همين بيافريده است . و سخن پروردگار تو بر اين مقرر شده كه : جهنم را از همهء جن و انس انباشته مىكنم . (هود، 118 – 119)
هدف خداوند از آفرینش سراسر رحمت و فیض رسانی به بندگان است: « وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ» یعنی اساساً به هدف خلقت بندگان خود را آفریده است.
از سویی دیگر خداوند می توانست با اراده تکوینیه و قهریه خود کاری کند که بندگانش به اجبار بر یک دین و یک صراط باشند و این همه کژی در باور و عمل آنان رخ ندهد: « وَلَوْ شَاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً»
اما در این صورت حال و وضع بشر بسان سنگ و چوب بود که بدون اختیار مطیع محض اند. در این صورت تکلیف و کیفر و پاداش در باره آدمیان معنا نداشت.
اما چه باید کرد که آدمیان با سوء اختیار خود عموماً مسیر نادرست را برمی گزینند و از این جهت باعث هلاکت خود می شوند: « وَلَا يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ»
چنین است که خود را مستوجب آتش می سازند: « وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ»
با این حال باید دانست که بسیاری مستحق ورود به آتش خواهند بود، اما آنان که جاودانه در آن بمانند، بسیار اندک خواهد بود؛ یعنی تنها کسانی که در عرصه باور و عمل ذره ای ایان و عمل صالح نباشد، در آتش جاودانه خواهند بود و اگر در دل کسی ذره ای ایمان و در پی آن عمل صالح باشد، به هر روی، روی نجات خواهد یافت.
به روایت ذیل توجه فرمایید:
حتى يخرج من النار من قال لا إله إلا الله وكان في قلبه من الخير ما يزن شعيرة فيجعلون بفناء أهل الجنة ويجعل أهل الجنة يرشون عليهم الماء حتى ينبتون نبات الشئ في السيل
یعنی اگر کسی در قلبش به اندازه وزن یک دانه جو ایمان باشد، از آتش نجات خواهد یافت.
اساساً فلسفه آتش و دوزخ پاک کردن گناهکاران است تا لایق ورود به بهشت شوند.
بنابر این، گر چه ابلیس طبق سوگندی که خورده است، بسیاری از بندگان خداوند را به انحراف خواهد کشاند، اما از آن جهت که رحمت عام و خاص و اراده الهی بر رحمت و نجات بندگان است، به استثنای شماری اندک، سایر بندگان خداوند هر چند پس از تحمل دوره ای از عذاب در برزخ یا در جهنم، سرانجام به بهشت و بستر رحمت الهی خواهند پیوست.
موفق باشید.
@dr_alinasiri