در حال حاضر همه چشم ها به فردا و صندوق های رأی دوخته است.
با شور و شعف انتخاباتی که در پی تبلیغات رسانه ای نسبتاً گسترده و مناظراتی که انجام گرفت و نیز درک مردم از تاثیر گذاری انتخاب آنان در چند و چون زندگی فردی و اجتماعی و علاقه ای که عموم ایرانیان به وطن و انقلاب دارند، میزان مشارکت مردم بسیار چشم گیر خواهد بود.
اما این که چه کسی و چه نامی از میان صندوق های رأی خارج می شود، بهتر از هر کسی خداوند از آن آگاه است.
در باره نقدها و گفت و شنودها چه تحلیلی می توان ارایه کرد؟
آن چه در یک ماه گذشته از زبان نامزدهای انتخاباتی و عمدتاً در مناظرات و در سخنرانی های تبلیغاتی آنان و نیز از چگونگی رویکرد مردم، دانشگاهیان، حوزویان، نخبگان، هنرمندان و … در برابر پیام ها و وعده های آنان شاهد آن بوده ایم، چند نکته اساسی را بدست می دهد:
محورهای اساسی نقد دولت آقای روحانی توسط #اصول گرایان:
محور اصلی و اساسی نقدها به دولت آقای روحانی به عنوان نماینده #اصلاح طلبان که عمدتاً از سوی آقایان #رئیسی، #قالیباف و #میر سلیم ارایه شد، دو مدعا بوده است:
یک: دولت در چهار سال گذشته به رغم وعده های داده شده و نیز با توجه به گستردگی آسیب های اجتماعی و اقتصادی همچون فقر، بیکاری، اعتیاد و طلاق، کار زیادی از پیش نبرده است.
آقای #روحانی و #جهانگیری در برابر این نقد گسترده، روی دو پاسخ تکیه کردند:
ریشه های این دست از آسیب ها ناشی از سیاست های غلط #دولت نهم و دهم بوده و در حقیقت همین منتقدان امروزِ دولت، خود بانی و باعث آنها هستند و چنان نیست که در زمان کوتاه حل شوند.
دولت تلاش های گسترده ای انجام داده و مانع سقوط بیشتر جامعه در فقر و فلاکت شده است. مهار تورم، حاکمیت ثبات در بازار، برداشتن تحریم و رونق تجارت با جهان از نشانه های آن است.
دو: دولت آقای #روحانی؛ دولتی اشرافی و رانت خوار است و وزرای آن که عموماً تاجر و بازرگان اند، به جای خدمت به مردم، بیشتر در فکر انباشت ثروت برای خود و اطرافیان خویش بوده اند.
آقای روحانی و معاون اول ایشان پاسخ روشن و آشکاری از این نقد ارایه نکردند و بیشتر چنین به نظر آمد که از یک سو، مدعی بزرگ نمایی منتقدان نسبت به این مدعا بودند و از سویی دیگر، این میزان از ثروت کارگزاران یا راهیافت رانت خواری را امری طبیعی دانستند.
محورهای نقد اصول گرایان توسط دولت آقای روحانی؛
محور اصلی و اساسی نقد آقای روحانی و جهانگیری به عنوان نمایندگان اصلاح طلبان که به اصول گرایان ارایه شد، دو مدعا بوده است:
اصول گرایان هیچ برنامه ای مشخص و مدونی برای اداره کشور ندارند و صرفاً برای جمع کردن آرای مردم و بیشتر طبقات محروم جامعه، از اموری همچون افزودن یارانه تا سقف چند برابر، افزایش چند میلیونی شغل در سال و ریشه کنی آسیب های اقتصادی و اجتماعی سخن به میان می آورند.
در برابر، #اصول گرایان این نقد را مردود دانسته و معتقد اند که وعده های آنان عملی است و امکان ریشه کنی فقر و فلاکت در چهار سال آینده از هر جهت ممکن است.
البته اصول گرایان کتاب و دفتر به مخاطبان خود نشان دادند، اما به اذعان عموم مخاطبان باریک اندیش و منصف، برنامه روشن و مدونی ارایه نکردند.
اصول گرایان و عمدتاً آقای #رئیسی که امروز از آنان نمایندگی می کند، در حقیقت نمایندگان همان تفکر احمدی نژادی هستند که چند ویژگی اصلی دارند:
در فضای داخلی بر این باورند که باید دامنه فرهنگ، هنر و آزادی ها محدود گردد و جوی امنیتی بر جامعه حاکم شود؛ آنان نمایندگان تفکر داغ و درفش با مخالفان خوداند.
در عرصه روابط خارجی، به گسترش روابط با جهان اعتقادی ندارند و کشور را به سمت و سوی سوق خواهند داد که دوباره سایه جنگ و تنش با دنیا بر آن حاکم شود.
نمایندگان تفکر اصول گرایی در برابر، به دفاع از خود برآمده و کارنامه گذشته خود را نشانگر عاری بودن از این دست از نگاه ها و تحلیل ها دانستند.
#تحلیل_نهایی
این ناچیز نه بنا دارم در فضای عمومی در باره صحت و سقم ادعاها داوری کنم و نه اعلام آن را به مصلحت می بینم؛ که کمترین آسیب آن کشیده شدن به فضای جناحی و اتهام چپ و راست بودن است که برای خود شأنی برتر قائلم و معتقدم هیچ یک از دو جناح #اصول گرا و #اصلاح طلب از چنان پاکی و پبراستگی برخوردار نیستند که بخواهیم به آنها دل بدهیم.
اما آن چه در این بین مهم است یک نکته اساسی است:
توجه داشته باشید که اصلی در اخلاق مورد تاکید است و آن این که هر گاه دیدید همگان از پذیرش یک نسبت به خود تحاشی دارند، بی تردید بدان معناست که آن را زشت و ناپسند می دانند. از این جهت می کوشند خود را مبرای از آن معرفی کنند.
بر این اساس دو نکته را مورد تاکید قرار می دهم:
* اگر دولت آقای #روحانی پیروز انتخابات باشد، باید بداند:
جامعه رخوت، سستی، توانی و امروز و فردا کردن در اداره جامعه را برنمی تابد؛ چنان که بر پاکی و پاکدستی کارگزاران تاکید دارد. دولت آقای روحانی باید باور کند که یک روز تاخیر در انجام امور برای کشوری که قرار است الگویی از جامعه دینی موفق ارایه کند، دیر است.
از سویی دیگر، بدون تردید به صلاح این کشور نخواهد بود که مدیران خُرد و کلان آن دست در جیب مردم داشته باشند؛ چه کم باشد و چه زیاد! آیا ما از افغانستان کمتریم که هر گونه کار اقتصادی برای مدیران و کارگزاران را ممنوع اعلام کرد؟!
*اگر دولت اصول گرایان و شخص آقای #رئیسی زمام کار را برعهده گیرد، باید بداند:
آسیبب های اجتماعی و شکاف های اجتماعی ریشه در برنامه های نادرست طی سالیان گذشته داشته و چنان نیست که در یک دوره زمانی کوتاه قابل علاج باشد، اما آن چه مهم است این نکته است که مردم از آنان تلاش صادقانه، شبانه روز و بی سر و صدا را برای حل مشکلات شاهد باشند.
واقعیت های موجود جامعه، نشان از گسل اخلاقی و دینی دارد و به صلاح جامعه آن نیست که دین داری حداکثری که مخاطب آن دین داران هستند، بر همه آحاد جامعه تحمیل گردد؛ چنان که بعد از گذشت قریب به چهل سال و تجربه های اندوحته شده در تعامل جهانی، به صلاح جامعه آن نیست که هم چنان بر طبل تنش و ستیز با جهانیان کوبیده شود.
با خود می گویم:
آیا حق مردم ایران نیست که #طالوتی بر آنان طلوع کند که محسنات و نیکی های دو تفکر و دو منش پیشگفته را یک جا داشته باشد؛
از یک سو؛ هم اهل تلاش و تکاپوی خالصانه و جانانه باشد و هم پاکدست؛
و از سویی دیگر، برنامه های داخلی و خارجی را بر اساس واقعیت ها بچیند، نه حقیقت ها.
از خداوند می طلبیم که دولت چهار سال آینده به دست کارگزاری بیافتد که با آسیب کمتری روبرو بوده و کشور عزیز ما را با سرعت به قله های کمال و بالندگی رهنمون گردد!
بیست و هشتم اردیبهشت ماه هزار و سیصد و نود و شش
علی نصیری
موسسه معارف وحی و خرد
@dr_alinasiri
www.maref.ir
https://t.me/joinchat/AAAAAECj_lzpfHKBGLrQWA