ما به انتخابی بنیادی تر در نفس خود محتاج تریم!

 

در گیر و دار اخبار و رقابت های داغ انتخاباتی، به جمله ای برخورد کردم که حقیقتاً مرا در جای خود میخکوب کرد:

«در این دوره آخرین رییس جمهور قرن انتخاب خواهد شد.»

جمله را مجدداً مرور بفرمایید.

راست می گوید؛ زیرا ما اینک در سال 1396 هستیم و چهار سال دیگر سده چهاردهم هجری به پایان می رسد و ما وارد قرن جدید؛ یعنی سده پانزدهم هجری قمری خواهیم شد.

مخاطبان سخن من عموماً دو دهه از عمر خود را گذرانده اند؛ آنان می توانند به فرزندان و نوه های خود با افتخار بگویند که ما دو قرن را درک کرده ایم.

اما از آن جا که عمرها به ندرت به هشتاد می رسد، آیا آنان سده پانزدهم را پشت سر خواهند گذاشت یا آن که پرونده عمرشان در میانه های سده پانزدهم به پایان خواهد رسید!

پای سخنرانی یک عالمی نشسته بودم، سخنی ساده، اما تکان دهنده بر زبان جاری کرد:

هیچ کدام از شماها صد سال دیگر را درک نخواهید کرد!

ببینید عمرها چقدر کوتاه است و شمار آنان که توفیق درک دهه هشتم و نهم عمر خود را پیدا می کنند، چقدر اندک است!

همین امروز که در هر کوی و برزن؛ کوچه و خیابان؛ فضای حقیقی و مجازی بازار انتخاب و #انتخابات داغ است، به راحتی فراموش کرده ایم که اینک چند دوره است که همین بساط پهن است و همین آش و همین کاسه!

چند ماه قبل در آمریکا #اوباما رفت و ترامپ آمد!

چند ماه قبل در انگلستان #کامرون رفت و خانم ترزا می آمد!

دیروز در فرانسه #اولاند قرار است برود و آقای مکرون بیاید!

در ایران ما؛ گویا همین دیروز بود که هاشمی آمد و رفت، خاتمی آمد و رفت، احمدی نژاد آمد و رفت؛ روحانی آمد!

فردا را نمی دانم که قرار است کسی بماند یا برود!

#قرآن چه زیبا می فرماید:

« وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ؛ آنان را خاطره ساختیم»

باری، به همین سادگی اسیر و غرق حوادث و رخدادها می شویم و این چنین روزگار می گذرانیم و به راحتی به از دست رفتن و به تعبیر قرآن؛ خسران و آب شدن خود را به نظاره می نشینیم!

راستی اگر رییس جمهور برای اداره چهار سال جامعه، باید برنامه داشته باشد، آیا ما برای اداره خود و تمشیت زندگی برنامه داریم؟!

اگر امروز گاه با صدای بلند فریاد می کنیم که چرا در آن جا که باید، نیستیم یا چرا برخی برای فردای کشور خوش خیالی می کنند، آیا شده است که سر خود فریاد بزنیم که چرا در آن جا که باید نیستیم؟!

چرا آینده را تنها با خوش خیالی های خود ترسیم می کنیم؟!

بدون تردید باید برای رشد و تعالی جامعه دست به انتخاب زد.

اما بد نیست بدانیم که ما بیش از هر چیز دیگر به #انتخابی_بنیادین در نفس خود از هر جهت نیازمندتریم!

#مولوی چه خوش سرود:

گر ازین دولت نتازی خز خزان    این بهارت را همی آید خزان

مشرق و مغرب چو تو بس دیده‌اند        که سر ایشان ز تن ببریده‌اند

مشرق و مغرب که نبود بر قرار           چون کنند آخر کسی را پایدار

نردبان خلق این ما و منیست    عاقبت زین نردبان افتادنیست

هر که بالاتر رود ابله‌ترست         که استخوان او بتر خواهد شکست

این فروعست و اصولش آن بود       که ترفع شرکت یزدان بود

چون نمردی و نگشتی زنده زو           یاغیی باشی به شرکت ملک‌جو

dr_alinasiri@

www.maref.ir

https://t.me/joinchat/AAAAAECj_lzpfHKBGLrQWA