گویا مقدر ما چنین بوده است که در کنار درس و بحث حوزوی هر هفته خدمت دانشجویان جوان، پر انرژی و پر استعداد باشم. گویا قریب پانزده سال است که این تقدیر الهی برقرار است و تا کی استمرار خواهد داشت، نمی دانم.
آن چه از همه بیشتر برایم جالب و درس آموز است نکته ها، دغدغه ها و ملاحظات مختلف آنان در زمینه های مختلف به ویژه در زمینه های اجتماعی است که آن را برای خود سرمایه ای عظیم می دانم و از این جهت این رخداد را سرّ و موهبت الهی برمی شمرم.
گاه به مزاح یا به جدّ به آنان می گویم در باره شما سه جمله صادق است:
پر از استعدادید.
ما برای شما و برای شکوفا شدن استعدادهای تان برنامه ای نداریم!
شما هم برای خود برنامه ای ندارید!
دیروز در یکی از کلاس ها در باره این جمله از دعا بحث شد:
«الهی لا تحجب عن خلقک و لکن تحجبهم الاعمال دونک»
کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را
غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور
پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
گفتم اگر کسی در باره خداوند چون و چرا داشته باشد، طبق احادیث «من اخلص لله اربعین صباحا… » خود را برای چهل روز خالص کند و درب خانه خداوند را بکوبد و البته پاسخ خواهد شنید.
دوست و دوستانی اشکال کردند:
با این وضع و اوضاع کوچه و خیابان ما، چگونه ممکن و میسر است که مرتکب لغزش و خطا نشویم و آن اخلاص مورد نظر در این روایات را تحصیل کنیم؟!
بماند که حتی بحث به آمار و ارقام خرید و فروش ها در عرصه گناهان و فجورها کشیده شد!
ازدواج را پیشنهاد کردم.
پاسخ معلوم بود و هست؛ چگونه با این نابسامانی ها ازدواج میسر است؟!
شگفت آورتر آن که برخی گفتند دیگر اعتمادی به سلامت افراد، باقی نمانده است!
خواستم از روایت: «من اراد الله بعبد خیرا … بصره عیوب الدنیا ..» بهره گیرم، باز گفتند: چگونه در این سن و حال از ما توقع است که چشم با به عیوب و بی مقداری دنیا گشوده شود!
راستش را بخواهید؛ ارایه پاسخ قانع کننده و رهنمون درمان واقع بینانه به جوانان کاری بس شاقّ و دشوار است!
پیام این ناچیز به دوستان جوانی که خود را در معرض آسیب و لغزش می بینند، با همه حق داشتنشان، پیام قرآن است:
ولیستعفف الذین لایجدون نکاحا؛ آنان که مجال ازدواج نمی یابند، پاکی پیشه کنند.
عفت و پاکی گوهر گرانبهایی است که تحت هیچ شرایط نباید آن را از کف داد؛ زیرا پس از ارتکاب گناهان حتی اگر موفق به توبه شویم، هیچ گاه رنج و تلخی ارتکاب گناه از خاطر مان محو نخواهد شد و هزاران بار با خود خواهیم گفت:
ای کاش هرگز فلان گناه در کارنامه من ثبت نمی شد!
راستی ما برای جوانان چه کرده ایم و کدام گل را به سر آنان زده ایم؟!
تا دوره انتخاب و انتخابات می شود و آن جا که حضور آنان را ضروری می دانیم، داد از مجد و عظمت آنان سر می دهیم و چه وعده ها که نداده و نمی دهیم!
اما وقتی پای عمل می رسد، گاه نیم کردار هم به چشم نمی آید!
با صرف نظر از آن چه که جوانان باید رعایت کنند، باید اذعان کرد بخشی از گناه زمینه سازی لغزش آنان بر دوش کسانی است که این حال و وضع معیشت و فضای ناپاک اجتماعی را پدید آوردند.
کسانی که قریب به چهل سال مدیریت کشور را بدست داشتند و نتوانستند جامعه ای با نصاب قابل قبول در عرصه پاک مداری و پاک نهادی سامان بخشند!
گر چه نمی توان کارهای انجام شده را انکار کرد، اما کجا این قرص مسکّن می تواند جسم نحیفِ گرفتار در آفت و آسیب را درمان کند؟!
در این باره در آینده بیشتر سخن خواهم گفت.
غفر الله لنا و لکم
@dr_alinasiri
www.maref.ir
https://t.me/joinchat/AAAAAECj_lzpfHKBGLrQWA