«بیل گیتس» با ۸۶ میلیارد دلار ثروت برای چهارمین سال پیاپی ثروت‌مندترین فرد جهان شناخته شد.
با صرف نظر از این که باید آقای «بیل گیتس» را به خاطر داشتن همت و مدیریت عالی و توسعه علم و فن آوری و نیز برخی از نیکوکاری ها ستود، اما وقتی این خبر را خواندم، بیش از امور پیشین، به یاد خُردی دنیا افتادم.
می گویید: چرا؟
در حال حاضر با یک یا نهایت دو میلیون دلار؛ شما بفرمایید ده میلیون دلار! می توان در بهترین نقطه خیابان منهتن در آمریکا یا خیابان شانزه لیزه در فرانسه؛ همان جاهایی که خیلی ها عاشق و شیدای لحظاتی درنک در آن جا هستند، ویلای بسیار شیک با مدرن ترین امکانات را خرید.
با یک میلیون دلار شما بفرما ده میلیون دلار! می توان تمام نقاط دنیا را دور زد و حداقل چند شب در بهترین هتل های دنیا به فراخور سفر، خوش گذراند.
نه که دنیا، بلکه با یک میلیون دلار می توان به سفر ماه رفت؛ چنان که خانم انوشه انصاری با همین مبلغ به کره ماه رفت!
با یک میلیون دلار شما بفرما ده میلیون دلار! می توان در طول حداقل بیست سال بهترین غذاها را از بهترین رستوران های دنیا تناول کرد.
با یک میلیون دلار شما بفرما ده میلیون دلار! می توان بهترین لباس ها را پوشید و بهترین دکوراسیون را برای منزل فراهم کرد.
نمی دانم اگر چیزهای مهمی از قلم افتاده، شما برای آن که خیال همه راحت شود، صد میلیون کنار بگذارید!
و …
با حساب سرانگشتی همه اینها می شود: یکصد و چهل میلیون دلار. ما شصت تا هم روی آن می گذاریم می شود: دویست میلیون دلار
شما از هر سرمایه دار خوش گذران عالم بپرسید: می گوید دویست میلیون برای خوشی و خوش گذرانی در تمام عمر نه تنها کافی است، بلکه بسیار هم زیاد است.
با کسر این عدد از ثروت 86 میلیارد آقای بیل گیتس، می ماند: هشتاد و پنج میلیارد و هشتصد میلیون دلار. این پول بدون ملاحظه میلیون ها دلار سودی است که گاه در کمتر از روز به حساب او واریز می شود.
شما را به خدا مجدداً به این عدد فوق العاده زیاد و دوباره و چند باره بنگرید!
حالا از آقای بیل گیتس می پرسیم: شما با این مازاد پول می خواهید چه کار کنید؟
چه پاسخی می تواند بدهد!
اشکال کار کجاست که وقتی پول و ثروت از حد و قواره انسان می گذرد، هر قدر هم تلاش کند در عمر کمتر از صد سال نمی تواند از آن بهره گیرد؟!
راز آن در این آیه نهفته است: «قُلْ مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ» (نساء ، 77)
باری، ثروت به آلاف و آلوف برسد و بیابان ها را برای ما پر از طلا و نقره کنند:
بیش از یک کاسه توان تناول غذا نداریم!
بیش از یک لباس نمی توانیم به تن کنیم!
شب ها تنها زیر یک سقف و روی یک بستر می توانیم سر به بالین بگذاریم!
و …
باور کنیم که برای لذت و کامجویی به این دنیا نیامده ایم!
باور کنیم که بهره دنیا بسی اندک و ناچیز است!
باور کنیم که بسیار بیچاره ایم، اگر خدا در کار و بارمان نباشد!
دوم فروردین 1396
@dr_alinasiri
www.maref.ir
https://t.me/joinchat/AAAAAECj_lzpfHKBGLrQWA