از برخی روایات بویژه روایت جهمی بدست می آید که بیشترین احتمال شب قدر ، شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان است .
در عظمت چنین شبی چه می توان گفت که اعتراف به عجز و ناتوانی در توصیف عظمت آن بهترین سخن است . زیرا در جایی که خداوند به برترین آفریده خود یعنی پیامبر (ص) خطاب کند که تو چه می دانی شب قدر چیست ، دیگر چه جای سخن در باره عظمت و بزرگی این شب دارد .
آیا ما زمینیان می توانیم مفهوم نزول همه فرشتگان و فرشته اعظم و سلام و تحیت آنان را دریابیم ؟!
آیا ورود فرشتگان به محضر حجت الاهی در این شب و اعلام مقدرات سال جهان و بندگان خداوند برای ما قابل فهم و تصور است ؟!
از سویی دیگر ، در سایه برکات معنوی انقلاب اسلامی ، عموم ایرانیان بیش از گذشته آموخته اند که شب قدر ، شب بیداری ، شب راز و نیاز ، شب مناجات با خداوند ، شب توبه ، شب دعای ابو حمزه ثمالی ، شب دعای جوشن کبیر ، شب قرآن و شب نماز و نیاز است .
حضور میلیونی مردم بویژه جوانان در محافل دینی و مذهبی حکایت از شور خداجویی و معنویت طلبی دارد . خدا را باید بر این نعمت عظیم شکر گذاشت .
از دیگر سو ، عموم مردم از فرصت نورانی چنین شبی برای توبه و عذر تقصیر آوردن نزد خداوند بهره می گیرند . به عبارتی می کوشند تا با اشک و لابه به نوعی گذشته خود را جبران کنند . البته در اهمیت چنین خواسته ای تردید وجود ندارد .
اما به نظر می رسد آن چه که باید بیش از گذشته مورد توجه مومنان و میهمانان ضیافت الاهی قرار گیرد ، توجه به آینده است .
به راستی راز آن که در دعاهای دهه آخر ماه مبارک رمضان پیوسته بر این نکته تاکید می شود که خدایا نام مرا جزء سعادتمندان ثبت کن ، چیست ؟
راستی چرا چنین شبی برتر از هزار ماه یعنی هشتاد سال که برابر با یک عمر طبیعی است ، دانسته شده است ؟
آیا می توان این امر را با روایتی که در آن تفکر ساعت برتر از یک سال یا هفتاد سال دانسته شده ، مرتبط دانست ؟
باری ، اگر ساعتی تفکر چنین جایگاه بلندی دارد ، بدان جهت است که انسان می تواند در یک گام با یک تصمیم اساسی و عزمی استوار مسیر هفتاد ساله زندگی خود را در جهتی که به سعادت جاودانه منتهی شود ، ترسیم نماید .
تاریخ عرفان و معنویت نشان می دهد که بسیاری از اولیاء الاهی با یک دیدار ، با یک لحظه درنگ و تامل و با یک خواهش و خواست ، پای به کوی سلوک و فناء گذاردند .
چنان که بسیاری از گناهکاران مستغرق در آلودگی و پلشتی با یک لحظه بیداری ، دل و جان از آلودگی شستند و پاک و پیراسته شدند .
از این رو ، اگر در کنار توبه خواهی از ساحت مهر الاهی نسبت به همه کوتاهی ها و غفلت های گذشته ، قدری از شب قدر را به قدر خود بیاندیشیم و جایگاه رفیع انسانی و الاهی خود را واکاویی کنیم و فردایی لبالب از نور ، معنویت ، اخلاق ، خیر اندیشی و خیر رسانی برای دیگران و در یک کلمه عاقبت به خیری برای خود و مومنان را از خداوند طلب کنیم ، شاید قدر چنین شبی را بهتر دانسته و از فیضی بیشتری در شب قدر بهره مند خواهیم شد .
خدایا ما را مشمول دعوات زاکیه امام عصر (ع) در چنین شبی قرار ده و دعاهای بندگان صالحت را در حق ما به اجابت رسان و ما را آن چنان که از تو شایسته است ، از فیض و برکات شب قدر بهره مند فرما ! آمین
ملتمس دعا